Terwijl jullie zorgen (2)

Wat dóe je nou eigenlijk precies voor ons?!’ Die vraag krijgt directeur Sonja Kersten regelmatig van verpleegkundigen, verzorgenden of verpleegkundig specialisten. Soms uit nieuwsgierigheid, of om haar van de juiste informatie te voorzien. Soms uit ergernis, bijvoorbeeld als iemand V&VN niet zichtbaar genoeg vindt. Daarom gaan we jullie meer vertellen over het werk van V&VN áchter de schermen. Want juist daarmee is Sonja’s agenda voor een groot deel gevuld.

De wijkverpleging staat deze periode groot in de agenda: het overgrote deel van de kwetsbare ouderen woont thuis en blijft thuis; daarmee wordt in mijn ogen de wijkverpleging doorslaggevend voor de kwaliteit van de Nederlandse (ouderen)zorg. Positionering van de wijkverpleging in het politieke landschap is daarom belangrijk. Staatssecretaris Martin van Rijn, nu demissionair, heeft – mét V&VN - heel hard aan getrokken aan het tussenakkoord. Daarom was het een bijzonder en mooi moment om vorige week woensdag het tussenakkoord wijkverpleging te kunnen ondertekenen.

Vooraf was er een gesprek met een groep wijkverpleegkundigen van Vierstroom, die overtuigend duidelijk maakten hoe de keten werkt en welke schakel het wijkverpleegkundig team daarin vormt. Zij indiceren en organiseren de zorg, kennen alle wetten en regels om de behoefte af te stemmen op de mogelijkheden èn weten wat er beter kan. Van Rijn luisterde en stelde vragen. Met dit akkoord geeft hij in mijn ogen tegelijk een seintje aan z’n opvolger: let op, de verpleging is een factor van betekenis in de zorgketen.

Kantel je blik en beweeg de zorg

Ik had trouwens eerder deze betreffende woensdag al 2 andere afspraken met de staatssecretaris. We begonnen de dag in de Participatiekliniek van V&VN, in Megen. Daar waren ruim 40 medewerkers van Marente voor een tweedaags bezoek om de ‘blik te kantelen en de zorg te bewegen’. Van Rijn heeft er de ervaringskamers bekeken en was zeer onder de indruk. Daarna heeft hij meegeluisterd naar het onderdeel ‘verhalenkaravaan’, waar verzorgenden en verpleegkundigen heel open vertellen over hun dilemma’s en twijfels bij de zorg voor bewoners. Van Rijn zegt dan achteraf: ‘Ik weet echt weer waar ik het voor heb gedaan.’ Klinkt makkelijk, maar hij heeft verpleegkundigen en verzorgenden hoog zitten.

Daarna spraken we elkaar weer bij de Agenda voor de Zorg; het ministerie van VWS had alle partijen uitgenodigd die die agenda in april hebben ondertekend. De vraag die op tafel lag: wat doen we zelf en waar hebben we straks de nieuwe minister voor nodig? Het was een waardig overleg, waarbij het niet direct en alleen over geld ging. Want dat ligt – logisch – altijd op de loer. Maar het is duidelijk dat we samen op moeten trekken om de juiste zorg op de juiste plek te krijgen. Het gaat om een beweging die we in moeten zetten: zorg verder weg als ’t moet, maar vooral dichtbij als het kan! Met de juiste zorgverlener op de juiste plaats. Zonder die beroemde schotten tussen eerstelijn of tweedelijn, ZVW, WMO of WLZ, het ene budget of het andere. Ja, dat is hartstikke moeilijk. Maar het is de enige manier om kwaliteit te leveren, kosten beheersbaar te houden en de problemen door uitval, personeelstekorten en vergrijzing tegen te gaan. Ik ben dus ook heel blij met het aanbod van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) om V&VN te betrekken bij een onderzoek, naar substitutie (de juiste zorg op de juiste plaats). Want dat kun je simpelweg niet bereiken zónder verpleging en verzorging.

Vanaf begin 2020 kun je reageren op berichten via het nieuwe verenigingsplatform van V&VN. Wil je nu al een reactie kwijt? Praat mee op social media.