Compensatie voor inzet van mijn lijf, brein en gevoel?

Dit weekend plaatste ik een reactie op Twitter over het feit dat je als verpleegkundige en verzorgende minder verdient dan in andere beroepen (in dit geval ging het om onderwijs, maar dat was eigenlijk bijzaak). Ik gaf aan dat ik dat eigenlijk niet vind kunnen, gezien het feit dat het werk ons ook best veel kost van lijf, geest en emotie

Uit de hoeveelheid "likes" (44) en re-tweets (33) valt op te maken dat mijn opmerking een gevoelige snaar heeft geraakt bij veel collega's. Vandaar dit blog: ik vind dat we ons (als we dat nog niet zijn) en anderen beter bewust moeten maken van onze bijdrage aan ons mooie vak, en wat die bijdrage waard is..

Voor het eerst in mijn carrière van ruim 30 jaar gezondheidszorg ben ik niet meer direct betrokken bij cliënt-zorg en pas achteraf dringt het tot me door hoeveel het werk eigenlijk van me vroeg. Terwijl ik het werk deed, ging ik er eigenlijk vanuit dat het normaal was om aan het einde van mijn werkdag behoorlijk "op" uit mijn werk te komen. Het liefst dook ik zo snel mogelijk op de bank, met een kop thee en niet meer dan een echtgenoot en een kat aan mijn zij. En dan ook nog met iets doms op TV, zodat ik "even kon bijkomen" van mijn gemiddelde werkdag.

Nu 6 maanden verder voel ik me na mijn werk toch wel meer energiek van geest, doen mijn gewrichten minder zeer en heb ik soms zelfs na het werk zin in sociaal "praten met andere mensen". Mijn huis is ook schoner en soms staat er op werkdagen ineens een zelf gekookte hap op tafel! Ik maak nu gekheid, maar ik heb meer leven ná mijn werk. Dat is eigenlijk wel heftig, vind ik zelf.

Betekent dit nou ik het anders had willen doen en dat ik de collega's massaal wil oproepen te stoppen met zorg? Nee, met liefde heb ik mijn lijf, mijn brein en mijn gevoel ingezet om het mooie beroep van verpleeghulp, verpleegkundige en verpleegkundig specialist uit te kunnen oefenen. Terugkijkend zou ik het echt niet anders hebben gewild, zoveel mooie momenten met mijn cliënten en collega's, er echt toe doen in mijn werk en belangrijke levenslessen meekrijgen en doorleven op de kleinste en op de grootste zorgmomenten. Er is simpelweg niets mooiers, wat mij betreft. Dus collega's, blijf je werk met cliënten dus vooral (zeker 30+ jaar) doen, als je het kunt; jullie maken de wereld beter en jezelf ook.

Wat ik wel zou willen is dat wij zelf, maar vooral ook de mensen om ons heen, zich beter bewust zijn van wat dat mooie werk ons kost; compenseer ons daar dan ook eerlijk voor! En bestuurders, managers, stafmedewerkers, roosteraars, beleidsmakers en politici; faciliteer en ondersteun ons mooie werk ook echt en vraag ons niet om nóg meer flexibel te zijn, omdat processen om ons heen leidend gemaakt zijn.

En als ik dan toch bezig ben; werk ieder jaar een week echt met ons mee (of ieder kwartaal een dag)!; ervaar ook met je lijf, geest en emotie wat er nodig is om een goede en duurzame, helpende, verzorgende, verpleegkundige of verpleegkundig specialist te kunnen zijn.

Het zal de gezondheidszorg echt beter en goedkoper maken (zelfs met betere compensatie van ons werk), omdat jullie doelmatiger besluiten zullen nemen, alle "ruis" om ons werk zal verdwijnen en wij het juiste, goed kunnen blijven doen.

Vanaf begin 2020 kun je reageren op berichten via het nieuwe verenigingsplatform van V&VN. Wil je nu al een reactie kwijt? Praat mee op social media.